Okulda Başarısız Çocuğa Karşı Anne Babanın Tutumu

Her anne baba çocuklarının üstün başarılı olmasını arzu eder. Onların başarılarıyla övünür, çocuklarıyla gurur duyarlar. Çocuklarının başarısız olduğu durumlarda ister istemez üzülür ve farklı tepkilerde bulunabilirler. Bu tepkiler, çocuğun daha sonraki hayatında oldukça önemli olduğu için üzerinde durmakta yarar görüyoruz.

Anne ve baba, önce çocuğun başarısızlığının nedenlerini aramalı ve bulmaya çalışmalıdır. Zaman zaman öğretmenleriyle konuşarak, sınıf içindeki ve okuldaki durumunu öğrenmelidir. Okuldan çıktıktan sonra eve zamanında gelip gelmediğini kontrol etmelidir. Evde çocuk için uygun bir çalışma ortamının bulunup bulunmadığını, onu huzursuz eden aile içi çekişmelerin olup olmadığını düşünmelidir.

Bu konularda anne ve baba üzerlerine düşen görevleri yerine getirdikleri halde çocuk yine de başarısız olmuşsa, çocuğun yeterince çalışmadığı ya da zekâ ve kabiliyetinin, o alanda fazla başarılı olması için uygun olmadığına hükmedilebilir.

Eğer çocuk zeki olduğu halde yeterince çalışmayıp da başarısız oluyorsa, bu durum büyük oranda isteksizlikten kaynaklanır. Çocuk ya okumanın bir önemi olmadığına inanmaktadır ya okulunu sevmemektedir ya da onu rahatsız eden başka bir özel problemi vardır. Ayrıca fizyolojik birtakım rahatsızlıklar ve öğretmenlerin tutumu da çocukta tembelliğe neden olabilmektedir.

Çocuk, yeterince çalıştığı halde başarısız oluyorsa ilk yıllarda edindiği temelin zayıf olması ya da başarısız olduğu dersleri gerçekten anlayamaması söz konusu olabilmektedir. Bu durumda çocuk fazla zorlanmamalı, ondan kabiliyetinin üzerinde başarılar beklenmemelidir. Çocuğun küçük de olsa başarıları takdir edilmelidir. Eğer okuldaki çalışmaları ve faaliyeti takdir edilmezse, çocukta aşağılık duygusu gelişebilir. Kendini yetersiz, kabiliyetsiz, beceriksiz hisseder. Bu durumda anne baba, çocuğun kusurlarından ve eksikliklerinden ziyade başarı ve becerileri ile ilgilenir, onu takdir ederlerse, aşağılık duygusunu giderebilirler. Çocuğa, “herkesin zaman zaman başarısız olabileceğini, hata ve yanlışlıklar yapabileceğini, bunun kaçınılmaz olduğunu” anlatarak güven vermek gerekir.

Prof. Dr. Hüseyin Peker (Bu yazı, yazarın “ZOR ÇOCUK YOKTUR Çocuk Eğitiminde Pozitif Disiplin” adlı kitabından alınmıştır.)